کاربرد فناوری ها در موزه و آرشیوهای دانشگاهی؛ سیستم تشخیص چهره

 

تکنولوژی ها همواره برای ایحاد آرامش و تسهیل امور وارد زندگی ما شدند. تشخیص چهره یک فناوری بیومتریک است که با استفاده از تجزیه و تحلیل الگوهایی که از صورت یک فرد به دست می آورد، قادر است افراد را از یک دیگر تشخیص دهد و آن ها را شناسایی نماید و بتواند هویت افراد را تایید کند.

  

تشخیص خودکار چهره در دهه 1960 آغاز شد. وودی بلدسو، هلن چان ولف و چارلز بیسون روی رایانه کار کردند تا چهره انسان را تشخیص دهند. پروژه تشخیص چهره اولیه آنها «انسان-ماشین» لقب گرفت زیرا مختصات ویژگیهای صورت در یک عکس قبل از استفاده توسط رایانه برای شناسایی توسط یک انسان باید تعیین می‌شد. بر روی یک تبلت گرافیکی یک انسان باید مختصات ویژگی‌های صورت مانند مراکز مردمک چشم، گوشه داخلی و خارجی چشم‌ها و خط موها مشخص کند. از مختصات برای محاسبه 20 فاصله از جمله عرض دهان و چشم استفاده شد. یک انسان می‌تواند در هر ساعت حدود 40 تصویر را به این روش پردازش کند و بنابراین یک پایگاه داده از فواصل محاسبه شده ایجاد کند. سپس یک رایانه به‌طور خودکار فواصل مربوط به هر عکس را مقایسه می‌کند، اختلاف فواصل را محاسبه می‌کند و سوابق بسته را به عنوان یک تطابق احتمالی بازمی‌گرداند.

این فناوری مورد استقبال نهادهای نظامی و امنیتی واقع شد و تا در نهایت در سال 2001 در فضای فیلم سازی مورد استفاده قرار گرفت.پس از گسترش فناوری های امنیتی حوزه رایانه، این فناوری به این تکنولوژی افزوده شد چنانکه در سالهای اخیر استفاده از این فناوری را در گوشی و سایر ابزارهای هوشمند مشاهده می کنیم. امنیت، سهولت دسترسی شخصی، دقت و ثبت هویت از مزایای این فناوری است.

فناوری تشخیص چهره علاوه بر بخش اداری و امنیت فیزیکی سازمان، در بخش حفاظت و خدمات منابع آرشیوی و موزه ای کاربرد دارد. آرشیوها و موزه های دانشگاهی، به دلیل محدودیت فضا، معمولا دارای مخازن الکترونیکی هستند. اهمیت حفاظت از این مخازن موجب می شود تا از بالاترین سیستم های امنیتی برای صیانت از اسناد و اشیا بهره برداری شود. فناوری تشخیص چهره از صیانت از مخازن، اطمینان حاصل می کند.

از سویی دیگر، امروزه تعیین سطح دسترسی مطلوب با توجه به هرفرد دشوار است.با به کارگیری فناوری تشخیص چهره با نرم افزارهای آرشیوی میتوان این سطح را به صورت خودکار برای هر فرد به صورت مجزا ایجاد کرد به نحوی که هرفرد با توجه به نیاز و جایگاه سازمانی خود، به سطحی از اسناد و اشیا دسترسی داشته باشد.

امروزه کیفیت، سهولت، دقت و سرعت در ارائه خدمات اطلاعاتی از اهمیت بسزایی برخوردار است. آرشیوها و موزه های دانشگاهی با به کارگیری فناوری تشخصی چهره و ایموتاچ و ایجاد کیوسک اطلاع رسانی هوشمند می توانند در همه زمان ها، خدمات آرشیوی و موزه ای خود را ارائه کنند. کیوسک اطلاعات رسانی هوشمند با تشخیص چهره نیاز فرد را شناسایی و اطلاعات مناسب را در اختیار مخاطب قرار می دهد.

از نگاه سازماندهی نیز، پس از ادغام فناوری تشخیص چهره با نرم افزار موزه ای و آرشیوی، با قراردادن تصویر چهره افراد شاخص در نرم افزار، نرم افزار به شناسایی افراد در عکس ها، تصاویر، ویدئوها و.. می پردازد و از این رو، سرعت و دقت سازماندهی اسناد و اشیا و ایجاد رابطه های فرامتن میان عناصر مختلف در اسناد و اشیا افزایش می یابد. و به عبارت دیگر قدرت بازیابی نیز افزایش خواهد یافت.