روایت یک سند، علی اکبر سیاسی

 

 

 

علی اکبر سیاسی متولد 1274 شمسی در تهران است. ایشان تحصیلات ابتدایی را در مکتب‌خانه و بعد در مدرسه خرد و مدرسه سلطانی انجام داد. سپس وارد مدرسه سیاسی شد. با گذراندن امتحان به صورت بورسیه برای ادامه تحصیل به اروپا اعزام شد. او در گروهی از 23 نفر دانشجو به سرپرستی مسیو ریشار خان به پاریس رفت و پس از مدتی در دانشگاه روآن به تحصیل پرداخت. در همان زمان نام خانوادگی سیاسی را با اشاره به دوره تحصیلش در مدرسه سیاسی تهران برگزید.

به سبب درگیری جنگ جهانی اول، سیاسی ناچار به بازگشت به ایران شد و در دارالفنون و مدرسه علوم سیاسی به تدریس پرداخت. در همین دوره انجمن ایران جوان را تأسیس کرد. در 1306 دوباره به فرانسه رفت و در دانشگاه سوربن به ادامه تحصیل در رشته روان‌شناسی پرداخت. در سال 1309 موفق به دریافت درجه دکتری شد. رساله‌ دکترای او با عنوان ایران در تماس با مغرب‌زمین جایزه‌ای از آکادمی فرانسه دریافت کرد. 

او در طول خدمتش، دانشگاه تهران را مستقل کرد و اولین رئیس دانشگاه تهران بود. او طرح آموزش و پرورش اجباری را به تصویب رساند. ایشان در پست وزارت  فرهنگ در 1322و وزارت امورخارجه تا 1328نیز خوش درخشید. در زمان ریاست و پس از کناره گیری ایشان از ریاست دانشگاه تهران به دلیل عدم همکاری سیاسی با دولت وقت، در سال 1343 به عنوان عضو هیات موتمنین دانشگاه الزهرا انتخاب شد. وی در 1345 عضو هیات امنای دانشگاه شد و تا سال 1356 نیز در دو دانشکده روان شناسی و ادبیات و زبان های خارجی پست ریاست دانشکده را عهده دار بود. ایشان بنیان گذار علم روان شناسی در ایران است. ایشان تمام طول عمر خویش را صرف آموزش و پرورش جوانان کرد و در 1369، در 95 سالگی درگذشت.